You are currently viewing Hoe zat het ook al weer met dat eten van ons?

Hoe zat het ook al weer met dat eten van ons?

Op 31 oktober 2016 kreeg Yara hele heftige darmproblemen. Meer dan 10 keer per dag ontlasting, steeds met veel bloedverlies. Ze werd bleek, steeds zieker en we hebben onderzoek in het ziekenhuis letterlijk af moeten dwingen. Dit stuk van ‘ons verhaal’ gemist? Lees het hier terug.

Na weken van onderzoek kwam een vrij ontluisterende diagnose:

  1. Ziekte van Crohn
  2. Ziekte van Colitis Ulcerosa
  3. Ongekend hoge onstekingswaarden en blijvende beschadiging van het grootste deel van de dikke darm.

De behandeling zou bestaan uit zeer zware ontstekingsremmers voor de rest van haar leven, middelen als prednison en het vooruitzicht op een serie operaties waarbij steeds een stukje van de dikke darm zou worden verwijderd met als ‘eindstation’ een stoma. De tijdlijn wordt officieel niet gegeven, maar officieus moesten we rekening houden met een jaar of 10 vanaf diagnose; Yara was 8.

Dat gingen wij dus niet doen!

Wij geloven niet in preventief of structureel medicijngebruik en al helemaal niet in symptoombestrijding. We moesten de prikkel zien weg te nemen. Wij konden dit doemscenario niet accepteren en gingen zelf op onderzoek.

We hebben stapels boeken verslonden (vooral Karolina) en tientallen websites afgestruind (vooral Remco). Daarnaast zijn we bijgestaan door een hele lieve homeopathische arts. In deze post zal ik beschrijven wat de conclusies en impact hiervan zijn. Het resultaat wil ik alvast duidelijk stellen:

ONZE LIEVE YARA IS, RUIM TWEE JAAR LATER, GEZOND, LEVENDIG EN VROLIJK ZONDER MEDICATIE OF OPERATIE

De regels van ons eetpatroon

  1. Zo min mogelijk gluten
  2. Zo min mogelijk lactose
  3. Geen geraffineerde suikers
  4. Alles 100% biologisch en vers
  5. Geen kunstmatige toevoegingen als kleurstoffen, smaakstoffen of conserveringsmiddelen
  6. Nooit genetisch gemodificeerde rommel
  7. Geen groeihormoon
  8. Geen antibiotica
  9. Minder en ander vlees (weinig rund, meer varken en gevogelte) meer groenten
  10. Alles zelf maken van pure ingrediënten

De impact

We kunnen dit niet ‘een beetje’ doen of afwisselen met een ‘normaal’ voedingspatroon anno 2019. Snacken of buiten de deur eten blijft een drama en leidt gegarandeerd tot verhitte discussies. Ook kan dit niet alleen voor Yara. Het hele gezin is anders gaan eten en leven en wij hebben opnieuw leren koken. We besteden minimaal 3 uur per dag aan voeding, veelal veel meer dan dat. Boodschappen doen kost een halve dag. De kasten puilen uit met noten, zaden, granen, meelsoorten. Ook hebben we planken vol met gefermenteerde groenten, desemcultuur, zelfgemaakte melkkefir en waterkefir.

Wij zien het effect, we zijn allemaal gezonder (en vermoeid), maar vooral Yara is klachtenvrij en dat is medisch gezien onmogelijk. Nog steeds weten we niet welke prikkel Yara ziek heeft gemaakt en we hebben geen enkele garantie dat de ziektes niet terug komen. Ook kunnen we nooit beweren dat dit de remedie is, dat ze genezen is of dat dit voor anderen ook zo werkt. Het werkt voor Yara en het werkt voor ons en wij geloven oprecht dat we dit goed doen.

Boodschappen

Wij doen onze boodschappen bij:

Deze boodschappen zijn duurder, vooral vleeswaren, maar dat is relatief. Iedere dag vlees is duurder dan biologische groenten. Een menu bij McDonalds is duurder dan een prachtig stukje Iberico vlees. Kortom, het is en blijft een vergelijking van appels en peren.

Spin-off

Deze manier van eten leidt tot bewuster leven. We eten gezonder, bewegen meer en proberen op alle mogelijke manieren bij te dragen aan een betere wereld. We koken in gietijzer in plaats van teflon. We rijden een kleiner autootje. We wassen met een stuk zeep in plaats van douchegel uit een plastic fles. We minimaliseren het plastic in huis omdat we alles kopen in papier in plaats van cellofaan. In de supermarkt komen we nooit meer en daarvan wordt ons leven zeer zeker niet slechter. Eigenlijk kunnen we ons niet meer voorstellen hoe slecht we ooit voor onszelf en de wereld om ons heen hebben gezorgd.

Food for thought

Vrijwel alle organismen op deze aarde besteden hun tijd grofweg aan drie activiteiten:

  1. Voedsel zoeken
  2. Zorgen voor nageslacht
  3. Rusten

Wij mensen hebben gedurende onze gehele evolutie, met uitzondering van de laatste paar decennia, een groot deel van onze tijd besteed aan verzamelen, jagen, verbouwen en bereiden van voedsel. Stel dat we daar een dagtaak van zo’n 8 uur per dag aan zouden hebben besteed, hoe bizar is het dan dat we het nu normaal vinden dat we met een heel gezin binnen een tientje per dag moeten kunnen eten en dat dat eten binnen 10 minuten op tafel moet kunnen staan? Wat we met de rest van onze tijd doen? Vul zelf maar in, maar natuurlijk, gewoon of gezond is het niet en goed voor de aarde zeer zeker niet.