You are currently viewing Bevrijdingsfestival Den Haag

Bevrijdingsfestival Den Haag

Gisteren zijn we met Nils en Yara naar heb bevrijdingsfestival in Den Haag op het Malieveld geweest. Op zich ontzettend leuk, maar we werden geconfronteerd met een paar uitdagingen welke het delen waard zijn.

Eten en drinken

Vooraf hadden we met de kids besproken dat we op het festival niets zouden gaan eten. Yara heeft momenteel een opvlamming en hamburgers, cola en milkshakes zijn echt geen optie.

We hadden flink wat bij ons:

  • Kokosyoghurt
  • Granola
  • Bananen
  • Stukjes worst
  • Water
  • Komkommer
  • Cashewnoten
  • Gedroogde abrikozen

Op zich al een heel proces om een tas in te pakken wetend dat je de kat op het spek bindt door naar een festival te gaan.

Tot onze grote vreugde genoten de kids van het eten en was er eigenlijk geen dringende behoefte aan fastfood… het ging een keer goed!

Tot we door een vrouw naast ons werden aangesproken met de vraag hoe het ons gelukt was om zoveel mee naar binnen te smokkelen. Zij heeft een baby met lactose intolerantie, maar zelfs de flesjes babyvoeding werden gecontroleerd bij de ingang. Ik stelde haar voor om de bewaking een slokje te geven en daarna te vertellen dat het vers gekolfd was 🙂

Blijkbaar hadden wij geluk, maar het is toch vreemd dat een gratis festival, notabene ter viering van de vrijheid, ouders met zieke kinderen niet gewoon hun eigen voedsel laat meebrengen. Natuurlijk snappen ook wij de commerciële belangen, maar wat mij betreft gelden die voor volwassenen, niet voor kinderen.

 

Toiletbezoek

Dan de volgende uitdaging; het toiletbezoek. Nils moest het eerst. Bij de enorme rij voor het toilet aangekomen bleek dat er een half muntje betaald moest worden om naar het toilet te mogen. Wij hadden op dat moment nog geen muntjes gekocht en Nils moest echt nodig. Bij de muntjes stond een rij van grofweg 50 man, bij de toiletten minimaal 75 👿.

Tot mijn grote vreugde was er iemand bij de toiletten die vertelde dat kinderen gratis mochten en de rij mochten passeren. Nils blij, ik blij, hij kon naar het toilet.

Toen kwam Yara. Inmiddels hadden we muntjes, maar ik ging onze dochter van negen echt niet alleen het toilet terrein met 100 dixies en de nodige plasmuren opsturen. Toen ik dat melde bleek ik dan toch echt een plasvergunning te moeten kopen… m.a.w. achteraan aansluiten.

 Na heel lang wachten waren we aan de beurt en had ik mijn plasvergunning. Onze Yara maakte kennis met een dixie. De eerste drie bleken bezet, maar niet op slot. Toen ze er eenmaal één gevonden had en zichzelf op ‘de bril’ gepositioneerd had was de walging over de aangetroffen smurrie zo enorm dat plassen nog net lukte, maar de ‘rest’, darmziekte of niet, acuut op slot ging.

Conclusie

  1. Het Bevrijdingsfestival in Den Haag zou wat coulanter mogen zijn in de tassencontrole van ouders met jonge kinderen.
  2. Als er voor kinderen een apart toiletbeleid geldt, waarom dan geen aparte fatsoenlijke toiletten voor kinderen?
  3. Als er muntjes benodigd zijn voor het toilet op een ‘gratis’ festival, waarom dan niet de aankoop van een minimaal aantal muntjes verplicht stellen bij de ingang en de toiletten gratis maken?

Overigens hebben wij een geweldige festivaldag gehad. We hebben genoten van het enthousiasme van jonge bands als SpeakEasy of de geweldige show van Candy Dulfer. Na afloop zijn we op de fiets gestapt naar het meest fantastische vegan restaurant van Den Haag: Veggies on fire. Alwaar Karolina, Nils en ikzelf de legendarische Chipotle burger hebben besteld en Yara voor de rauwe courgette lasagne met macadamia-risotto ging. Als toetje alle vier de chocolademousse van zijden tofu, cacao en ahorn… dat gluten-, lactose- en (gerafineerde)suiker vrij zo lekker… en ook nog eens vegan… kan zijn… FANTASTISCH!!!

Het leven is mooier sinds wij noodgedwongen anders zijn gaan eten.